We hebben het al over de mentale formaties gehad. We hebben over de 5 universele en de 5 bijzondere gepraat. De 5 universele zijn: contact, attentie, gevoel, gedachte en wil. De 5 bijzondere zijn: mindfulness, concentratie, inzicht, bevrijding en verlangen/wens.

Ik ben dankbaar om hier, in dit leven, te mogen zijn met familie en vrienden om me heen. Ik voel me niet alleen. Ik voel me extra dankbaar omdat ik een leraar en de Dharma heb.

Vorige week tijdens de zitmeditatie was de deur niet goed dicht en rammelde hij af en toe door de tocht. Ik ben van het soort dat daar helemaal niet tegen kan. Ik zat direct heel onrustig. Vragen kwamen op: zal ik opstaan en hem dichtdoen? Zal ik blijven zitten en deze onrust ondergaan? Ik koos voor het laatste.

Er is een winkelierswijsheid die ik moest leren in de tijd dat ik winkelverkoper was: “de klant heeft altijd gelijk”. Deze wijsheid hoor je te herinneren op het moment dat er een klant in de winkel komt met een verhaal waarvan je denkt: hij staat te liegen.

Als je hoort dat iemand de quote 'doing things slowly is the secret of transformation' gebruikt om zijn rekeningen te laat te betalen, dan kunnen we allemaal zien dat een uitspraak die ooit uit inzicht is gedaan, moeiteloos misbruikt kan worden door een ‘ik’, uit eigenbelang.

Als we bij de sangha avond komen vormen we op dat moment met de mensen die aanwezig zijn een sangha. De sangha begint om 19:30 u en eindigt om 21:15 u. Iedere mens die op dat moment aanwezig is is deel van de sangha. De sangha ontstaat. Om 21:15 u valt de sangha uit elkaar. De sangha wordt ontbonden.

Om een brand in stand te houden hebben we bijvoorbeeld hout, lucifer en zuurstof nodig. Als we een van de ingrediënten of condities weghalen kunnen we geen vuur maken.

Compassie is altijd aanwezig. Je zou kunnen zeggen: lijden is een contrastvloeistof om compassie te kunnen zien. De aanwezigheid van lijden kan compassie zichtbaar maken. Het was er al, maar nog niet zichtbaar. Compassie is onvoorwaardelijk en vrij van dualiteit.

Toen ik klein was hoorde ik mijn ouders tegen andere mensen zeggen over mezelf: Zij is lief, zij is zo, zij is zus…. Dus dacht ik: zo ben ik. Zo verwachten mijn ouders dat ik ben. En in de loop der jaren werd het beeld dat ik van mezelf had “geconsolideerd”.