Diep Luisteren

Gisteren hebben we het thema Diep Luisteren besproken. Het oorbewustzijn is een van de acht lagen van bewustzijn. We gebruiken die constant. Meestal horen we iets maar luisteren we niet echt.

Horen is eigenlijk passief. Met luisteren is er de intentie om zich te concentreren. Het is een actief horen. Je aandacht is gericht. Je wilt begrijpen wat de andere te zeggen heeft of je wilt luisteren naar muziek of het zingen van de vogels want het raakt je.

Om te horen heb je geen innerlijke ruimte nodig, om te luisteren wel. Vooral als je aandachtig gaat luisteren. Je moet even stoppen met alle andere dingen waar je bezig mee bent. En nu de stap verder is diep luisteren. Daarvoor is niet alleen het stoppen van je bezigheden nodig maar ook van je innerlijke geruist, van je gedachten, van je oordelen en voorkeuren. Op die manier kun je ontdekken wat de andere wil zeggen dat niet gezegd wordt. Omdat je jezelf “leeg” hebt gemaakt, is er geen “ik” die bijv. de irritatie of boosheid van de ander het persoonlijk aantrekt. Met diep luisteren is inzicht aanwezig. Je bent nu in staat om het lijden en de pijn van de ander te begrijpen. Compassie komt vanzelf door het begrijpen zonder oordelen.
Diep luisteren betekent dat je geen voorkeur hebt. Je luistert naar alles onpartijdig of het nu een prachtig muziekstuk is of een huilende baby, een boormachine, een blaffende hond, lieve woorden of boze woorden.

Als het ons lukt om op die manier te luisteren, helpen we de mensen om ons heen om vrijer te zijn in de uiting van hun pijn. Wanneer pijn zichtbaar wordt, kan het weer stromen. Net als alles in het leven, niets blijft eeuwig. De pijn kan nu op een natuurlijke wijze getransformeerd worden. We hoeven niets ervoor te doen. Het is een natuurlijk proces.

Diep luisteren richt zich niet alleen op de buitenwereld maar ook op onze innerlijke wereld. Zijn we in staat om naar onszelf te luisteren? Diep te luisteren? Kunnen we onze pijn en lijden herkennen en toelaten? Buiten- en binnenwereld zijn niet verschillende van elkaar. Alleen de “ik” geeft de illusie dat er een grens is. Dat er een ïk” en “jij” is. Ruimte maken en leeg zijn zijn de eerste stappen naar transformatie. Het herkennen van wat zich afspeelt in jezelf of anderen maakt het zichtbaar en vrij om te stromen. Dat brengt opluchting en geluk.