Goed voor jezelf zorgen, deel 2
Vandaag is de dag dat mijn tante een jaar geleden aan corona is overleden. En nu heb ik er vrede mee. Ik vond het heel jammer dat ik niet bij haar kon zijn maar mijn broer was er. En waar mijn broer is ben ik ook. Nu is het verdriet gezien en hoeft het niet lang meer te blijven.
Maar soms wil ik verdriet even niet zien. Ik ontken het. En niet alleen verdriet! Alle niet fijne gevoelens probeer ik onbewust onder de tapijt te vegen of in een potje te stoppen. Hop! Deksel erop, klaar! Het probleem is: als je regelmatig dingen onder de tapijt verstopt ga je er uiteindelijk over struikelen en als je je kast volpropt met potjes heb je geen ruimte meer.
Wat zijn de technieken die we gebruiken om fysieke of psychische pijn niet te voelen? We kunnen verdovende middelen gebruiken, van paracetamol tot alcohol en (hard) drugs. Of uren achter een scherm te zitten, film kijken, … Er zijn ook subtiele methoden, zoals het heel druk hebben met van alles en nog wat om geen tijd te hebben om te voelen. Soms is sporten ook een drug. Het produceert een speciaal hormoon dat een prettig gevoel opwekt.
Een van mijn technieken om pijn of een onprettig gevoel te ontkennen was een boek te kopen of lekker eten voor in huis. Nu wordt het steeds makkelijker om te stoppen en te kijken wat ik aan het doen ben. Soms doe ik het nog, alleen kan ik mezelf niet meer voor de gek houden en weet ik dat ik iets aan het ontkennen ben: lijden dus.
Hoe aandachtiger we worden hoe meer we onze neigingen en tactieken om het lijden te negeren ontdekken. Want pijn en lijden komen iedere dag terug in een andere vorm. Het zijn onderdelen van het leven. En hoe meer ik de tijd neem om te kijken wat het is, hoe minder ik onderscheid maak tussen lijden en geluk.
Wat ik denk dat lijden is, zoals verdriet om de dood van iemand, is gewoon liefde. Wat ik denk dat goed voor me is zoals even uit eten gaan, blijkt uiteindelijk duur en ongezond te zijn. Wat ik denk nodig te hebben aan spullen, is vol lijden van andere mensen die de producten hebben gemaakt.
Ik zie maar één oplossing en dat is “ja” tegen het lijden te zeggen op dezelfde manier als dat ik “ja” zeg tegen geluk. Het maakt uiteindelijk niets uit. Lijden komt en gaat en geluk ook. Ze wisselen elkaar af.
Als je goed voor jezelf wil zorgen vraag je je regelmatig af of je onprettige gevoelens aan het ontkennen bent. Als we proberen pijn te bestrijden met geluk vergroten we in feite ons lijden. Lijden en geluk vragen om op dezelfde wijze behandeld te worden: laat ze komen en laat ze gaan. Ze zijn gelijkwaardig.
