Het functioneren van het ego kan eigenlijk in twee woorden worden samengevat: ja maar. Ja maar beschrijft het feit dat het ego niet uitgaat van hoe de wereld is, maar van hoe die, volgens ego, zou moeten zijn. Ja maar bevat een voorwaardelijkheid. Het zegt: dit stukje is oké, maar dat deel moet veranderen voordat ik het kan accepteren.

Wanneer het toevlucht nemen tot de adem van de Boeddha een diepe ervaring is, dan merken we dat het niet moeilijk is om het lichaam van de Boeddha in ons lichaam te herkennen. En niet alleen het lichaam is dan eenvoudig te herkennen, de gevoelens en de gedachten van de Boeddha ook.

Wanneer we toevlucht kunnen nemen tot de adem van de Boeddha, dan kunnen we een ademende Boeddha zijn. We kunnen voelen hoe het is om als Boeddha te ademen. Als dat zo is, dan ervaren we ons lichaam als het lichaam van de Boeddha. We noemen dat ‘bewust van het lichaam in het lichaam’. Dit is een krachtige toepassing.

We hebben een oude boerderij gekocht en we pakken het grondig aan. We hebben vloeren en muren gesloopt, elektriciteitskabels weggetrokken, de keuken afgebroken enzovoorts. Het huis wordt ontleed en heeft voor ons geen geheimen meer.

Ik ben er voor jou

en ik weet dat je er bent voor mij.

Een digitaal vel papier staat voor mijn neus

Helemaal blanco. Leeg.

De Boeddha is de leraar. Hij is degene die de weg heeft aangelegd en de weg kan uitleggen omdat hij langs die weg heeft gelopen. Het is de weg naar bevrijding, inzicht en compassie.

Dit kun je doen tijdens zitmeditatie, en tijdens ieder ander moment van de dag. Terwijl je inademt neem je toevlucht tot de adem van de Boeddha. Terwijl je uitademt neem je toevlucht tot de adem van de Boeddha. Steeds opnieuw.

Wat een bijzonder jaar was 2020! Het zal niet snel vergeten worden. Het was in ieder geval een uitdagend jaar waar we moesten leren omgaan met veranderingen, gevaar, loslaten van o.a. tradities en gewoontes. Een jaar van confrontatie met wat we leuk en niet leuk vinden: bijvoorbeeld onze vrijheid en daartegenover de restricties.