Als je luistert, laat dan je mening los

Soms, in de Sangha of daarbuiten, zegt iemand iets waarvan je denkt: daar denk ik anders over. Het maakt niet uit of je dat uitspreekt of niet, maar je besluit voor jezelf: dat is niet hoe ik erover denk, hier haak ik af. Als dat je aanpak is, dan zit je vast. Je zit vast aan je mening.

Meningen houden ons gevangen. Het feit dat we onze mening zo moeilijk loslaten heeft te maken met het misverstand dat er maar twee mogelijkheden zijn: jouw mening of die van mij. We denken: hij probeert me ervan te overtuigen dat hij gelijk heeft en ik niet.

Als we hoppen van de ene mening naar de andere, dan blijven we vast zitten, dan eens hier, dan eens daar. En blijven we moeite hebben met te horen wat de ander werkelijk zegt, omdat we luisteren vanuit een eigen overtuiging.

Er is een derde mogelijkheid: we kunnen onze mening loslaten zonder een andere mening te adopteren. Dan is de mening van de ander geen aanval, maar een wake-up call: hé, blijkbaar zit ik een beetje vast. We zien dat we een mening hebben, maar doen er niets mee. Door vrij te zijn van onze eigen mening, ook als deze zich kenbaar maakt, kunnen we ongehinderd luisteren en meer begrip en ruimte ervaren. Als ons dat lukt, dan zal ons spreken ook helpen om de ander werkelijk geluk te brengen.