Is het hier en nu passé?
Thich Nhat Hanh gebruikte de term ‘in het hier en nu’ om ons te helpen ‘aanwezig’ te zijn voor wat er op dit moment in en om ons heen plaatsvindt, om ons zo in staat te stellen meer inzicht in de werking van de geest te hebben en er vrijer van te zijn.
Tegenwoordig is deze term zo breed gebruikt dat het soms niet meer duidelijk is wat ermee bedoeld wordt. Cuong Lu ageert wel eens tegen het gebruik ervan, waardoor we ons kunnen afvragen of het hier en nu zijn uiterste houdbaarheidsdatum bereikt heeft. Het volgende zelfonderzoek kan daar helderheid verschaffen:
Als je merkt dat ‘in het hier en nu zijn’ een methode is geworden om je (eventjes) goed te voelen, en je je aangevallen voelt wanneer iemand de term ‘hier en nu’ op de korrel neemt, dan is het een soort drug geworden waar je gehecht aan bent geraakt. Dan is het hier en nu een concept, een dogma, dat je niet naar vrijheid leidt.
Echter, als je ‘in het hier en nu zijn’ ziet als een manier om te beschrijven wat je ervaart wanneer je volledig aanwezig bent en tijd en ruimte hun betekenis lijken te zijn verloren en als een aanval op deze term alleen maar een nieuwsgierigheid bij je opwekt, dan is er niets aan de hand.
Wanneer een beschrijving van een ervaring voor veel mensen een dogma is geworden, dan is het de taak van een leraar om deze onderuit te schoppen. Hij zal dan een andere beschrijving gebruiken die opnieuw uitnodigt tot ontdekkingen. Deze nieuwe beschrijving staat vanaf dat moment bloot aan de menselijke behoefte aan dogmatisering en zal na enkele jaren opnieuw onderuit geschopt moeten worden, door hemzelf of door een ander.