De mens wikt, God beschikt

In juni zouden Catherine en ik 3,5 week naar Noorwegen gaan, onze eerste vakantie samen sinds de pandemie. Na een week moesten we terug naar Nederland omdat mijn vader plotseling op sterven lag. In juli zouden mijn neefje en ik een zorgvuldig voorbereidde 6-daagse tocht door de Schotse wildernis gaan lopen en moesten we het plan opgeven omdat onze bagage zoekraakte op Schiphol. Het zijn ‘negatieve ervaringen’, en tegelijkertijd kansen om onszelf te bevrijden van de mentale constructies waarmee we grootgebracht zijn.

Zoals altijd zijn er twee opties: ik ga mee met de mind, of niet. Mijn mind zegt: voel dit, denk dat! Maar die gedachten en gevoelens kunnen alleen maar bestaan bij de gratie van een context. Thuiszijn is niet vervelend, tenzij je tegen jezelf zegt: eigenlijk zou ik nou in Schotland moeten zijn. Maar Schotland is slechts een gedachte, nu ben ik thuis.

We weten eigenlijk maar weinig en onze controle over ons leven is marginaal. Waar we ook zijn dient het leven zich op ieder moment in zijn volledigheid aan, en is het aan ons om dat te beleven.