Opruimen!

In de winkel zien we vaak het woord “opruiming” op de etalage. Een nieuwe collectie komt eraan en er moet ruimte gemaakt worden.

Opruimen is ook een thema bij ons thuis. De ene is een grotere opruimer dan de ander. Hubert wil vooral een opgeruimd huis en niet te veel spullen en ik wil vooral een schoon huis. Maar ik hou ook van een opgeruimd huis. Als ik bij iemand binnenkom waar overal spullen liggen voel ik me niet op mijn gemak. Ik kan niet vrij bewegen. Ik krijg een benauwd gevoel.

Soms door een verhuizing moeten we wel opruimen. En we komen spullen tegen die we al lang vergeten waren en die we eigenlijk niet hebben gemist. We vragen ons af: “waarom heb ik dat ding zo lang bewaard! Ik had het al lang moeten weggooien”! Als je nooit opruimt wordt het een flinke klus. Soms komen we ook dingen tegen die weer emoties, leuke of pijnlijke ervaringen oproepen. Het kan zijn dat we dramatische gebeurtenissen herleven door een foto te zien, een oude brief te lezen.

Hoe zit dat dan in onze geest? Is die opgeruimd of zit er nog een heleboel dingen in die we niet meer nodig hebben?

Wat ik merk is dat het moeilijk voor mij is om naar iemand te luisteren als mijn hoofd vol gedachten zit. Want wat de ander vertelt kan iets in mij raken waardoor een gedachtestroom begint en maakt dat ik de verbinding met de spreker verlies. Ik ben in mijn eigen wereld verdwaald totdat ik dat merk en mijn aandacht weer naar de persoon voor mij richt.

Soms is het hoofd vol herinneringen die we nog niet los kunnen laten. Ze veroorzaken pijn en ongemak die onze dagelijks leven beïnvloeden. Of we hebben zoveel ideeën en concepten, zoveel waarheden dat er geen ruimte is voor nieuwe inzichten of creativiteit. Met een volle hoofd is verbinding met de ander en het leven niet mogelijk. Er is geen ruimte voor.

Ik moet aan het Zen verhaal denken van iemand die op bezoek ging bij een Zenmeester en een heleboel dingen vertelde en aan hem vroeg. De Zenmeester ging thee inschenken en tot de verbazing van de bezoeker bleef hij de theekop vullen totdat het zelf overstroomde! De bezoeker riep: “wat doet u nou! De kop is vol! Waarom schenkt u nog steeds thee?”. De Zenmeester zei: “Zo is uw hoofd, vol! Er kan niets bij komen. Uw hoofd is vol concepten”.

Mijn hoofd is ook vol concepten en oordelen waar ik steeds meer bewust van wordt. Dan kan de opruiming beginnen. Met iedere ideeën, waarheden of concepten kan ik me afvragen: Is het echt zo? Wat weet ik eigenlijk? Is het correct wat ik denk? Heb ik diep genoeg gekeken? Langzamerhand wordt mijn geest opgeruimd. Zelf met oude herinneringen en vervelende ervaringen, leer ik ze “recht in de ogen” te kijken en dieper in te kijken. Ik besef dat het oud is. Dat ik de geschiedenis kan herschrijven vanaf waar ik nu ben, een volwassene vrouw met wat levenservaringen, meer inzicht, begrip en zachtheid. Ik kan zien wat iemand destijds heeft bewogen om te doen, te zeggen wat hij gedaan of gezegd heeft. Ik kan zijn pijn zien en mij pijn ook. Ik zie hoe de condities hem (en ik) daar hebben gebracht. Ik besef hoe constant alles verandert in ons en om ons heen. Dat is het leven.

Ik wil niet meer van alles vasthouden wat me onvrij maak en me verhindert om verbinding met de ander en met het leven te maken. Ik wil steeds leger worden, leeg van kant en klaar ideeën en concepten, leeg van oordelen over mijzelf en over de ander. Als het me lukt is het leven zo mooi, ik kijk ernaar als een net geboren kind in verwondering. Alles is nieuw.