Skip to main content
Dankbaarheid (2)

Dankbaarheid (2)

Twee weken geleden hebben we over dankbaarheid geschreven. Dankbaarheid is een krachtig middel om te stoppen. Door bijvoorbeeld stil te staan bij je longen en hun functioneren kom je tot rust.

Je gaat van je hoofd naar je longen en je voelt dankbaarheid voor de zuurstof die ze kunnen opnemen. Hetzelfde geldt voor dankbaarheid voor het voedsel. Hoe vaak eten we niet mechanisch, terwijl we denken aan andere dingen. Door werkelijk te zien wat er op je bord ligt, besef je hoe bijzonder dat is, en je ‘stopt’, je ‘komt thuis’. Afgelopen maandag hebben we verder gekeken naar dankbaarheid.

Er zitten drie aspecten aan dankbaarheid. Het eerste is het aspect van stoppen. Dit is het niveau dat we 2 weken geleden verkend hebben. Stoppen haalt je uit de maalstroom van gedachten en gevoelens, uit de invloed van Manas. Het geeft je de ruimte en de rust om jezelf te onderzoeken. Wel merk je dat er sprake moet zijn van ‘gunstige condities’. Er moet iets zijn waar je dankbaar voor kunt zijn.

Een ander aspect is dat je merkt dat door dankbaar te zijn voor je longen en je eten, dit een positief effect heeft op je gezondheid. Je voedt je lichaam niet alleen met zuurstof en voedsel, maar ook met aandacht en rust. Dit hoeft niet egoïstisch te zijn. Het kan onderdeel zijn van een dieper inzicht over je verbondenheid met alles en de verantwoordelijkheid die je hebt om goed voor je lichaam te zorgen.

Het derde aspect is onvoorwaardelijke dankbaarheid. Onvoorwaardelijke dankbaarheid ontstaat wanneer we zien dat we niet als afgesloten individu bestaan. Wanneer we zien dat de werkelijke bron van lijden ons vechten is tegen de dingen die ons ten deel vallen. Als we het vechten kunnen stoppen en deze bron van lijden wegvalt, dan kunnen we dankbaar zijn voor alles wat ons ten deel valt, omdat we veel groter kunnen zijn dan ons eigen lichaam en onze eigen geest. Dan kunnen we dat wat het leven ons geeft (in de woorden van Kader Abdolah) ‘met twee handen aanpakken en ons hoofd buigen’.