De slinger van de klok (2)
Het moment dat we uit de slinger stappen en in het vaste punt komen, is het moment dat we ‘thuiskomen’. Het is een plek waar rust is en waar we niet geïdentificeerd zijn met het lijden dat ervaren wordt in de slinger. Het is niet hetzelfde als het tot stilstand brengen van de slinger. Het lijden is er nog, maar we zijn het niet meer.
We moeten weten dat ook de slinger heel graag het vaste punt zou willen zijn. We verwarren soms de pogingen van de slinger om het vaste punt te zijn met het daadwerkelijk vrij van de slinger zijn. Vaak proberen we, ook in meditatiekringen, om in de slinger de rust te ervaren van het vaste punt. We proberen omstandigheden te creëren die ons rustiger maken. Dat lukt lang niet altijd, en als het lukt zijn we wel gelukkig, maar voor hoelang?
We kunnen tenminste het verschil herkennen tussen een rustige slinger (prettig maar onbetrouwbaar) en uit de slinger zijn (de storm raast misschien door, maar we zijn in ‘het oog van de storm’).
Voor een rustige slinger zijn voorwaarden nodig. We moeten de omstandigheden creëren die maken dat de slinger minder beweegt. Soms hebben we die in de hand, maar vaak wordt de storm veroorzaakt door de externe situatie waarin we ons bevinden. Niet in de slinger zijn, loslaten, is onmogelijk wanneer we denken dat we de slinger zijn. Hoe kun je ‘jezelf’ loslaten? Dat voelt als verdwijnen, als alles kwijtraken. Pas wanneer we weten dat we niet de slinger zijn, maar ons er slechts mee identificeren, is loslaten mogelijk. Dat is inzicht.
Meditatie is een manier om toegang te hebben tot inzicht. We gaan zitten en we volgen onze adem. Het volgen van de adem is niet een doel. Het is een manier om uit de slinger te stappen. We volgen de adem en we merken dat de adem onze mind niet nodig heeft. De adem regelt zichzelf het beste. De adem is wel gelukkiger wanneer we de slinger even de slinger laten. En als we zo de adem volgen, dan kunnen we merken dat ook de mind ons niet nodig heeft. Dat die ook rustiger is wanneer we ons er niet teveel mee bemoeien. Gedachten en gevoelens zijn als overvliegende vogels, ze komen op eigen initiatief voorbij en we hoeven ze niet te besturen of te claimen. We kunnen ook merken dat er soms stille momenten zijn tussen gedachten en gevoelens in, en dat we er nog steeds zijn wanneer de mind stil is.
Wanneer we zien dat lichaam en geest binnen onze aandacht plaatsvinden, maar we die niet zijn, dan is er een mogelijkheid om die los te laten. Om ervoor te kiezen de slinger gewoon te laten slingeren zonder hem vast te pakken.
