De twee werelden zijn geen twee
We kunnen ons bevinden in de wereld van beweging of in de wereld van geen-beweging. In de wereld van beweging bewegen we van lijden naar geluk en weer terug. Beweging ontstaat door begrenzing. Hier is niet daar. Nu is niet straks.
We hebben vaak het gevoel dat we iets missen. We hebben nog iets nodig om volmaakt gelukkig te zijn. En als we dat geluk bereiken, dan zijn we ons vaak bewust van de tijdelijkheid ervan, en vaak alweer op zoek naar middelen om het geluk te laten voortduren, dan wel nieuw geluk te bereiken. Of we kunnen de redenen noemen waarom we (niet) gelukkig zijn: dit huis, dit lichaam, dit salaris, familie, ...
Het kan ook zijn dat het besef van het bestaan van een grotere vrijheid ons het gevoel geeft dat we iets missen. Het besef van het bestaan van de wereld van geen-beweging. We hebben het idee dat we van hier naar daar moeten, van deze wereld naar die wereld.
Zodra we in de wereld van geen-beweging zijn, zien we dat die wereld identiek is aan de wereld van beweging, dat er helemaal geen twee werelden zijn. Dat iedereen allang volmaakt is. En dat er geen beweging is, omdat hier ook daar is en nu ook straks.
Maar hoe kom ik daar dan, als ik er eigenlijk al ben, alleen het niet kan zien? Voor mij is boeddhistische mindfulness de sleutel. Mindfulness haalt ons uit ons denken, en brengt ons naar onze adem, ons lichaam, naar waar we nu zijn en wat we nu doen. Boeddhistische mindfulness brengt ons naar de Dharma, naar inzicht, naar de instructies van de Boeddha. 'Juiste mindfulness' is herinneren, het herinneren van de lezingen en de oefeningen die we hebben gekregen, zodat we die kunnen toepassen in ons eigen leven. De Dharma staat niet los van ons leven. Uiteindelijk zien we dat we zelf de Dharma zijn.