Geloven is eigenlijk hetzelfde als geloof loslaten
Op de maandagavonden is het woord 'geloof' vaker gevallen en het roept vaak reacties op. Laten we dan eerst vaststellen dat de manier waarop we ons leven ervaren voor bijna iedereen gebaseerd is op een geloof, namelijk het geloof in het bestaan van een 'ik'. Dit geloof is veel sterker dan het geloof in welke God dan ook. Voor de meeste mensen die in (een) God geloven is zelfs dat Godsgeloof gebaseerd op het geloof in een ik. We zien God als iemand of iets buiten onszelf, waarmee we een relatie kunnen hebben.
We denken dat wat wij waarnemen een absolute waarheid is en dat als iemand een andere waarneming heeft van dezelfde situatie, die persoon het mis heeft. We beseffen niet dat onze waarneming persoonlijk is en daarom per definitie subjectief. De neurowetenschap heeft nu sterke vermoedens dat we regisseur en hoofdrolspeler zijn van een real-time film, die we bijna 24 per dag aan het bekijken zijn, zonder te beseffen dat we naar een film kijken. Boeddhistische leraren weten dit al ruim 25 eeuwen.
Het geloof in een op zichzelf bestaande ik is in de afgelopen miljoenen jaren zo sterk in ons bewustzijn geprogrammeerd, dat we dat niet zomaar kunnen loslaten. Een manier om scheurtjes in dat geloof te maken, is met een alternatief geloof. Het geloof in een non-ik. Een 'echte' leraar maakt dat alternatieve geloof mogelijk, omdat hij het levende bewijs is dat het mogelijk is. In zijn aanwezigheid kun je zijn non-ik ervaren, en daarmee je eigen non-ik, iets wat in wezen hetzelfde is. Wanneer je de non-ik ervaart, dan ervaar je ook de non-jij, of de non-ander. Cuong Lu ziet alleen maar Boeddha's om zich heen, en hij zegt: "Gebruik je inzicht, je hebt het!"
Het geloof in je non-ik is niet het geloof in iets wat we bereiken kunnen in dit leven, dan wel na dit leven, maar het is het geloof dat we altijd al vrij geweest zijn van onze ik, maar het alleen niet weten, of zo je wilt, niet geloven. We worden gestimuleerd om vertrouwen te hebben in onze capaciteit om diep inzicht te hebben in onszelf, de ander, en het leven, en te zien dat er geen enkele grens is tussen die drie.